เรียนภาษาอังกฤษอย่างไรให้สนุก

สวัสดีครับ
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาผมได้ไปเยี่ยมเพื่อนชาวต่างชาติที่เป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษ โดยเพื่อนของผมคนนี้ได้ระบายความรู้สึกที่สอนนักเรียนไทยว่า
เด็กไทยสอนยากมาก ไม่ค่อยให้เกียรติครูต่างชาติ ชอบคุยและเล่นกันในห้อง ไม่สนใจเรียนหรือกิจกรรมที่ให้ความรู้ บางคนแต่งหน้าในห้องเรียน คุยโทรศัพท์ (บอกก่อนนะครับว่าเพื่อนผมสอนที่วิทยาลัยเทคโนแห่งหนึ่งที่อยู่ในกรุงเทพ)
ผมพอจะเข้าใจครับเพราะว่าผมเคยเจอเรื่องพวกนี้บ่อยๆ ผมก็เลยบอกเพื่อนผมว่าเด็กอาจจะขาดแรงจูงใจหลายประการ เช่น เด็กไม่รู้ว่ามันสำคัญในการดำเนินชีวิตในภายภาคหน้า เด็กอาจจะมีประสบการณ์ที่ไม่ดีเกี่ยวกับภาษาอังกฤษจากอาจารย์คนก่อนๆ เด็กอาจฟังไม่รู้เรืองและเกิดการต่อต้านไม่อยากฟังและหาเหตุผลต่างๆนานามาอ้างเช่น ไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่ซักหน่อยหรือเรียนไปก็ไม่ได้ใช้ เด็กบางคนอายที่จะเป็นคนเก่งเพราะบางสังคมจะมองว่าพวกคนที่ฟังออกพูดได้เป็นพวก "กระแดะ" (ขอใช้ภาษาหยาบ) แต่เพื่อนของผมบอกว่า ก็สอนตามหลักสูตรของสถาบันจะให้ไปเปลี่ยนแปลงตามใจชอบคงไม่ได้ ผมเลยได้แต่พูดว่า แต่เด็กก็ไม่ได้ตามหลักสูตรและผมก็ไม่ได้บอกว่าจะให้ไปสอนตามใจฉัน แต่ให้พยามผสมผสานระหว่างหลักสูตรกับความต้องการของผู้เรียน แน่นอนว่ามันอาจจะดูยากลำบากไปแต่ทำไปทีละนิดก็จะชำนาญ อย่างเช่นการยกตัวอย่างในภาษาอังกฤษพยายามหาตัวอย่างทีใกล้กับผู้เรียนมากที่สุด ถ้านักเรียนชอบคุยโทรศัพท์ในห้องเรียน ครูก็อาจจะสอนประโยคในการสนทนาผ่านทางโทรศัพท์ และให้นักเรียนที่ชอบคุยโทรศัพท์ในห้องเรียนออกมาแสดงเป็นตัวอย่าง ซึ่งหลายๆครั้งการทำแบบนี้ก็สามารถสร้างความฮือฮาในห้องเรียนได้(ขึ้นอยู่กับผู้สอนว่าอยากจะให้บรรยากาศในห้องเรียนออกมาเป็นอย่างไร)

อะไรที่มันโดนๆ ผู้เรียนจะสนใจ
ต้องดูว่าผู้เรียนเป็นใคร อายุเท่าไหร่ สนใจแบบไหน เป็นอย่างไร ทั้งนี้ทั้งนั้นผู้สอนอาจจะเหนื่อยเพราะจะไปเจาะจงเป็นรายบุคคลคงจะไม่ใหว ให้ดูภาพรวมว่าเด็กส่วนใหญ่ในห้องเรียนชอบอะไร โดยเฉพาะวัยรุ่นจะเป็นวัยที่ตามๆกันไป ชอบอะไรหรือคลั่งไคล้จะคล้ายๆกัน วันนี้ผมเขียนบล็อคด้วยมือถือครับ อาจจะมีตัวสะกดผิดบ้างแต่จะมาแก้ไขภายหลังครับ

Published with Blogger-droid v1.3.4