คนสอนเหนื่อยกว่าคนเรียนอย่างไร

วันนี้อยากจะระบายนิดๆ ว่าเวลาสอนแล้วมันรู้สึกเหนื่อยอย่างไร  ผมรักการสอนมากๆ โดยเฉพาะภาษา เวลาเห็นคนทำได้ก็จะรู้สึกว่าภูมิใจมากๆ แต่นักเรียนส่วนมากชอบจะเรียนและเห็นผลเลย (ใจร้อน) แต่
ไม่รู้เลยว่ากว่าจะได้อะไรมามันต้องฝึกต้องซ้อม ก็เหมือนกะเล่นกีฬานั่นแหละครับถ้าไม่ฝึกไม่ซ้อมก็ไม่ได้ และภาษาอังกฤษเหมือนกันนะ มันต้องฝึกต้องซ้อมไม่ใช่แค่เหมือนจะเรียนในห้องและจะพูดได้เลยซะขนาดนั้น การเรียนรู้เกิดจากผู้เรียนเป็นหลัก แต่ผู้เรียน เขาจะรู้หรือไม่นะ ว่าผู้สอนนั้นต้องทำอะไรบ้าง เราต้องเตรียมตัวให้รู้ให้มากที่สุดเพื่อจะไปอุดคำถาม เวลาสอนพอผมถามว่ามีคำถามอะไรมั้ย ก็เงียบ เฮ้อๆ นี่นึกคำถามไม่ออกเลยกันเหรอ! ถามอะไรก็ได้ไม่ว่าหรอกว่าจะเป็นคำถามจะเป็นยังไง คนเราเนี่ยเป็นอยู่อย่าง ไม่กล้าถามครู เพราะกลัวเพื่อนล้อว่าโง่ แต่ขอโทษเพื่อนที่นั่งข้างๆก็อาจจะไม่ฉลาดกว่าคุณเลยซ้ำ คนถามไม่ใช่คนโง่ ผมว่าคนที่ถามคือคนที่ต้องการให้รู้ลึก ซึ่งบางคำถามอาจจะเป็นคำถามที่คนสอนต้องวิ่งโร่ไปหาคำตอบก็ได้ ถามกันคุยกันจะได้เคลียร์ 
อีกอย่างคนสอนต้องเตรียมตัวเหนื่อย ดังนั้น ผู้เรียนจะเอาอะไรต้องเอาให้หมด ผู้สอนอาจจะสอนไม่ดีไม่บางครั้ง อันนี้ไม่รู้ แต่ผมไม่เคยว่าตัวเอง เพราะว่าเตรียมตัวทุกครั้ง เพราะนักเรียนจ่ายตังทุกครั้ง แต่พอจ่ายตังค์นั่งเรียน พอเรียนเสร็จก็ไม่ไปซ้อม พอไม่ซ้อมก็ทำไม่ได้ พอทำไม่ได้และมาโทษผู้สอน อันนี้ต้องตอกกลับไปรู้ไปเลยว่า ผู้สอนแค่สอนเทคนิค แต่ผู้เรียนต้องเป็นคนเอาเทคนิคไปใช้คนเป็นทักษะไปเอง เหมือนสอนขับรถนั่นแหละ ผู้สอนแค่ควบคุม พอคุณเป็นคุณก็ขับได้เองแหละครับ แต่ถ้าไม่ฝึกไปเรียนกี่ครั้งก็จะเก่งได้อย่างไร 
ทำไม่ไม่ได้ดั่งใจ ไม่เป็นไรตอนนี้ปลงและ ใครเอาใครได้ อิอิ